Nivîskar: Xelîl Çetîn
Gula dilê min, şehzade-yê cîhan,
Serwerê du alem, nûrê Yezdan.
Lew cemalê te bihiştê xewnê min,
Rêwşenî bû sîretê dîlê zemin.
Lew dergehê te teqdis û kemal,
Lew destê te hez û şefqet bi hal.
Rûhê min teşnê lê dîdara te,
Lew qibleyê dîdaran, ya Nebî.
Mîrê mahşer, sultanê mîzan,
Ser-serfirazê meydanê îman.
Lew şefqetê te bihişt û ridwan,
Lew rahmetê te ferah û umman.
Seyyîdê du alemîn, ya Habîb,
Lew berew te tê niyazê xerîb.
Ser-nivîsarê destûrê ezel,
Lew bî serê dîl, lew bî serê bel.
Lew şemsê rehşen li asmanê can,
Teşrîf kir hem arş û hem devran.
Mîrê mehebet, sahibê lutf,
Lew dîdarê te bû canê ma kutf.
Salat û selam, ey şehê enbiya,
Lew nûrê Huda, lew qibleyê dua.
Ber te û ehlibeytê pur-kemal,
Lew asfiya, lew evliya bi hal.
Dema navê te bibê lew cem’ê zikr,
Lew bihiştê rûh, lew mîrê şefeq.
Salatê Xudê, selamê perîş,
Ser te, ya Resûl, lew canê xweşîş.